CategoryWywiady

– Prace Pivovarova opisują rzeczywistość, rutynę i zwyczajne życie, ale jednocześnie na jego obrazach jest coś bardzo dziwnego: jest ołówek, a na nim dom i drzewo.
Continue Reading

Studiowałam sztukę współczesną i zawsze interesowały mnie pomysły przedstawicieli land artu, takich jak Robert Smithson czy Nancy Holt z lat 60. XX wieku, którzy naprawdę analizowali koncepcję miejsca i nie-miejsca – i zastanawiali się, co się stanie, jeśli weźmiemy jakiś obiekt lub element z jednej przestrzeni i przeniesiemy go w inną. Zainteresowałam się tymi ideami i postanowiłam przenieść je na grunt muzyki i akustyki – opowiada artystka i kompozytorka, Lea Bertucci.

– Sam instrument nie jest istotny, ważne jest to, czy znajdziesz na niego pomysł i czy spełnia twoje oczekiwania na to, jaką muzykę chcesz grać – opowiada klarnecista i kompozytor Wacław Zimpel.

– Staję przed mikrofonem i wers po wersie rozbudowuję całą narrację. Prowadzę dialog sam ze sobą, czasami z kimś innym. Te wszystkie płyty to wcielanie się w różne osoby i dialogowanie nawzajem, tworzenie wielu wątków w obrębie jednej postaci. Tworzę kogoś, kto jest mną i niby kimś innym. Finalnie wszystkie postaci są mną – opowiada Robert Piernikowski.

– Większość życia spędziłem poza Iranem. Nie było to moim wyborem, więc odczuwałem pewien rodzaj pustki po ojczyźnie. Kiedy miałem dwadzieścia kilka lat, zacząłem słuchać coraz więcej tradycyjnej muzyki irańskiej, aż poczułem, że nadszedł czas, aby samemu stworzyć coś związanego z irańską muzyką, tyle że utrzymanego w elektronicznych ramach – opowiada Irański kompozytor SOTE.

– Po wojskowym zamachu stanu w 1980 roku – bardzo ważnym i smutnym momencie dla Turcji – niefrasobliwie traktowano wszystko co przynależało do naszej kultury, a dążono zaciekle do jej westernizacji. Bardzo się cieszę, że to zanika i ludzie zdają sobie sprawę, że kultura nie jest czymś co łatwo wymazać – możesz ją lubić lub nienawidzić, ale nie możesz jej zaprzeczyć. Nie możesz powiedzieć, że nie istnieje – opowiada wokalistka i kompozytorka Gaye Su Akyol.

Miałam poczucie, że – choćby dla siebie, żeby nie zwariować – na „From Untruth” chcę wyrazić kilka rzeczy bardzo bezpośrednio. Uwielbiam muzykę abstrakcyjną i instrumentalną, improwizuję też bez tekstów, ale to, co się dzieje, sprawia, że ​​czuję potrzebę reakcji.