CategoryRecenzje

Sarmacja instynktownie, ale przekonująco kroczy między narodową ekstazą, zmęczeniem i gniewem, weekendowymi radościami i codzienną szarością prowincji. Rytmiczny pejzaż Polski małomiasteczkowej, malowany w dubowej rytmice, basową
Continue Reading

Muzyka jako katharsis, recycling idei albo forma pomocy – trzy płyty powstałe w czasie kwarantanny pokazują, że wywołała ona twórcze impulsy. Pandemia to okres trudny dla
Continue Reading

Marion Cousin i Kaumwald wyciąga iberyjskie pieśni z kolektywnej regionalnej pamięci w szerszy kontekst, proponując słuchaczom osobliwą grę. To opowieść, w której pod liryczną warstwą muzycy przemycają
Continue Reading

Wojtek Traczyk odziera kontrabas z jego lirycznego brzmienia, nie szuka melodii i dźwięków ładnych, stawia na brzmieniowy ciężar. To cedzenie dźwięków, ujarzmianie potężnie brzmiącego, drewnianego kolosa.

Od GQOM z Durbanu, przez kwaśną ścieżkę dźwiękową do zimy, po retromanię Polski z lat 90. Zapraszam na przegląd muzyki do tańca i zabawy, ale nie tylko.

Kiedy spotykasz się niezobowiązująco, wychodzi najlepiej. Ale czasem wychodzi rewolucyjnie. Oto najciekawsze okołojazzowe albumy ostatnich tygodni i start cyklu – 7 wspaniałych. >> Read in English
Continue Reading

„Rastilho” jest osobistym komentarzem do współczesności, gestem najprostszym z możliwych: sięgnięciem po instrument, graniem, czerpaniem z tradycji, aby stworzyć opowieść o o współczesnej Brazylii, przyćmionej rządami Jaira Bolsonaro

W czterdziestu minutach Horse Lords łączą ze sobą mikrotonalne harmonie, polirytmie, minimalizm, matematyczne konstrukcje, taneczny potencjał i algorytmiczne podejście w stylu artystów z katalogu Orange Milk.

Alabaster DePlume zabiera walizkę z napisem „jazz” na wyprawę dookoła świata. Otwiera ją na różnych krańcach globu – przez czterdzieści minut zanurzamy się w melodie żywcem wyjęte ze sceny Ethiopiques, odpływamy na daleki Wschód i w kierunku japońskiego min’yo folku, aby wrócić do Europy szlakiem muzyki celtyckiej.

Bastarda na „Nigunim” zachowuje sakralny charakter nigunów z charakterystyczną dla siebie swadą grając dostojnie i poważnie. Najważniejsze jednak, że emocjonalny ładunek tej ponadczasowej muzyki pokazują w sposób, którego nie da się już pomylić z kim innym.