CategoryRecenzje

Egzotyczna, surrealistyczna i pełna kontrastów – Sea to Sea brzmi jak opowieść z Atlantydy, na której Sign Libra pokazuje jak bardzo oryginalny jest jej język muzyczny.

Lonker See na płycie „Hamza” pokazuje się od nowej strony, która jednak jest konsekwencją ich wcześniejszych działań. Niemniej zaskakujące jest spotkanie przedstawicieli sceny bydgoskiej, których muzyka jest zupełnie inna w porównaniu do tego, co stworzyli do tej pory.

Zespół Szymona Gąsiorka, jednego z najciekawszych młodych kompozytorów, na Survival Kit atrakcyjnie rozwija pomysły z debiutu. To burzliwa i złożona opowieść, która sięga po wiele frapujących rozwiązań.
Continue Reading

Z wizerunkiem słodkiej pop-dziewczyny, która mizdrzy się w teledyskach, skutecznie rozprawia się underground. A dodatkowo daje wyraźny sygnał części społeczeństwa dyskryminowanej nie tylko ze względu na płeć, ale i pochodzenie czy orientację.

Koma Saxo i E/I bardzo rozpychają się w jazzie, mocno poza niego wykraczając – dzięki temu na scenie europejskiej wprowadzają dużo świeżości.

„Processions” to kontemplacyjna podróż przez muzykę folkową, lekcja nasłuchiwania, wyłapywania dźwięków, ich detali, doszukiwania się ukrytych warstw. To zaproszenie do głębokiego słuchania, muzyka eskapistyczna, której trzeba pozwolić wybrzmieć, złapać ucho w trans.

W minionych tygodniach wyszły dwie płyty, które świetnie to pokazują. Llovage to osobliwy amalgamat pomysłów, dźwięków – jak lubczyk, o szerokim spektrum działania, u Black Myths są emocje, bunt i odbicie w muzyce wściekłości, która narasta w społeczności afroamerykańskiej.

Wojciech Rusin to człowiek renesansu na miarę XXI wieku. W tym roku wydał dwa albumy, na których pokazuje swój kompozytorski geniusz i wielowątkowe inspiracje.

„FLY or DIE II” ma swobodę obecną na debiucie, ale nowy wachlarz pomysłów. Jaimie Branch z kolegami nie osiada w konwencji, pozwala sobie łamać ją na wiele sposobów. Ten album to fascynujący przegląd tego jak żywo reagować na rzeczywistość – tę w sali prób, w sytuacji koncertowej, ale też na scenie geopolitycznej.

Dwa kapitalne ujęcia saksofonu przez pryzmat drone music. Lea Bertucci generuje pełne pogłosu utwory grając w ogromnym silosie, a Julius Gabriel tworzy muzyczne narkotyczne wizje za sprawą efektów, przez które przepuszcza dźwięk instrumentu.