Recenzje

„Processions” to kontemplacyjna podróż przez muzykę folkową, lekcja nasłuchiwania, wyłapywania dźwięków, ich detali, doszukiwania się ukrytych warstw. To zaproszenie do głębokiego słuchania, muzyka eskapistyczna, której trzeba pozwolić wybrzmieć, złapać ucho w trans.

W minionych tygodniach wyszły dwie płyty, które świetnie to pokazują. Llovage to osobliwy amalgamat pomysłów, dźwięków – jak lubczyk, o szerokim spektrum działania, u Black Myths są emocje, bunt i odbicie w muzyce wściekłości, która narasta w społeczności afroamerykańskiej.

Wojciech Rusin to człowiek renesansu na miarę XXI wieku. W tym roku wydał dwa albumy, na których pokazuje swój kompozytorski geniusz i wielowątkowe inspiracje.

„FLY or DIE II” ma swobodę obecną na debiucie, ale nowy wachlarz pomysłów. Jaimie Branch z kolegami nie osiada w konwencji, pozwala sobie łamać ją na wiele sposobów. Ten album to fascynujący przegląd tego jak żywo reagować na rzeczywistość – tę w sali prób, w sytuacji koncertowej, ale też na scenie geopolitycznej.

Dwa kapitalne ujęcia saksofonu przez pryzmat drone music. Lea Bertucci generuje pełne pogłosu utwory grając w ogromnym silosie, a Julius Gabriel tworzy muzyczne narkotyczne wizje za sprawą efektów, przez które przepuszcza dźwięk instrumentu.

Ukryte Zalety Systemu i Trupa Trupa komentują rzeczywistość przed i po apokalipsą. Sięgają po rock psychodeliczny i post punk, przede wszystkim jednak punktują trafnymi puentami, mówiąc charakterystycznym dla siebie językiem.

Jedni do niej nawiązują, drudzy się od niej dystansują. Dla mnie w płytach zespołów Opla i Širom wybrzmiewa współczesny folk wielkich miast i ich peryferii. Ognisty i delikatny jednocześnie – sięga wstecz do tradycji slalomem pełnym wybojów.

Podróż do undergroundu Brazylii z lat 80., peruwiański sound-art, francuska muzyka dziecięca, kwitnąca jazzowa scena Melbourne i futurystyczna elektronika, wydawana we Wrocławiu. Zapraszam do mojego pierwszego odcinka, w którym opisuję najciekawsze kompilacje.

Nowe życie organom nadają cztery artystki z odmiennych muzycznych światów. Ellen Arkbro kontynuuje konceptualne pomysły na wykorzystanie tego instrumentu, Maja Ratkje rozbudowuje go o dodatkowe brzmienia, Sarah Mary Chadwick akompaniuje na nim do swoich piosenek a Kali Malone tworzy długie medytacyjne drony, wcielając idee deep listening.

Albumy FOQL i Jakuba Lemiszewskiego to popis muzyki bazującej na nieustannie pulsującym rytmie, ale w postaci szalonego i spójnego konglomeratu. Duet Dren stawia na rytm w postaci miarowej i mrocznej, ale w umiejętnie ambientowej przestrzeni.